 |
| Γαλατιώτες σε πανηγύρι, δεκαετία 50 |
Σε δυο μέρες ψηφίζουμε τον νέο μας δήμαρχο,
το μέλλον του ενωμένου Δήμου μας Τροιζηνίας και Μεθάνων.
Άφησα επίτηδες να φτάσει αυτή η στιγμή
για να γράψω, μη τυχόν και σας περάσει από τον νου πως πάω να σας επηρεάσω υποστηρίζοντας
κάποιον υποψήφιο.
Απλά θα καταθέσω τις απόψεις μου, τι
πιστεύω και φυσικά τι ελπίζω από τον καινούργιο μας τοπικό άρχοντα:
Μισώ το τσιμέντο! Έφυγα απ’ την Αθήνα
εδώ και είκοσι χρόνια εγκαταλείποντας παράλληλα μια επιτυχημένη δουλειά, για να
γλιτώσω απ’ το τσιμέντο της.
Ήρθα εδώ, να ζήσω στη φύση, στη
θάλασσα που λάτρεψα, αλλά σύντομα απογοητεύτηκα.
Δε λέω, καλά τα έργα, αλλά υπάρχουν
και όρια. Βλέποντας μέρα με τη μέρα δέντρα να ξηλώνονται και δρόμοι να συρρικνώνονται
(γιατί τα πλακάκια πουλάνε περισσότερο) σιχάθηκα τις μπετονιέρες, και άρχισα να
τα παίρνω..
Λατρεύω να βλέπω τους ανθρώπους να
γλεντούν. Να πίνουν το ουζάκι τους, να χορεύουν, να γελάνε να ζουν, να ερωτεύονται.
Ειδικά στις δύσκολες μέρες που περνάμε.
Μα όταν τους βλέπω εξόριστους στη
μοναξιά τους, τρελαίνομαι…
Λατρεύω τον Πολιτισμό. Θλίβομαι να
βλέπω νέους ανθρώπους να σπαταλάνε η ζωή τους χαζεύοντας ποδόσφαιρο, αγνοώντας την
ιστορία τους, χωρίς να αισθάνονται υπερήφανοι που η μοίρα τους έκανε την τιμή
να γεννηθούν σ’ αυτό τον τόπο.
Γι αυτό, θα παρακολουθήσω με την ίδια
προσοχή τις ομιλίες και των τριών υποψηφίων, και θα ψηφίσω αυτόν που θα πει
περισσότερες φορές την λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου