Καθόμουν και έπινα ήσυχα και ωραία το ουζάκι μου στο καφενείο του Μήτσου. Ανάμεσα στο δεύτερο ή τρίτο (δεν θυμάμαι πιό ακριβώς) εμφανίστηκε ένας φίλος. Πάρκαρε το μηχανάκι του δίπλα στην καρέκλα μου και παράγγειλε μια καινούργια παρτίδα και ένα "καθαρό".
Το χταποδάκι ήταν απίθανο. Η μυρωδιά του μπορούσε να σε τρελάνει, ο δε Μήτσος, πως να το κάνουμε, ήταν μάστορας στο ψήσιμο. Δώστου λοιπόν χταπόδι, δώστου ούζο, μέχρι που έσκασε μύτη ένας φίλος του φίλου μου.
-Κάτσε του λέει ο φίλος μου, άλλο που δεν ήθελε ο φίλος του. Πάρκαρε το μηχανάκι του δίπλα στην καρέκλα μου και έκατσε...
Εγώ τον άνθρωπο δεν τον ήξερα, ούτε μου γέμιζε το μάτι για να πω την αλήθεια. Σπάστικα λίγο, αλλά προτίμησα να τον γράψω, αφού στο κάτω-κάτω, ετοιμαζόμουν να φύγω.
Ο τύπος όμως, στόμα είχε και μιλιά δεν είχε. Εμείς πίναμε το ούζο μας για να ηρεμήσουμε, να χαλαρώσουμε. Αυτός όμως, για να πνίξει τον πόνο του:
-Μάγκες, με όλες αυτές τις φασαρίες των κουμουνιστών δεν θα γίνει ο ΣΜΑ στην Τροιζήνα!
-'Εχεις συμφέρον να γίνει ο ΣΜΑ στην Τροιζήνα; Τον ρώτησα αδιάφορα, γιατί αυτή η ιστορία ήδη με είχε κουράσει.
-Κανένα συμφέρον μου απάντησε. 'Ενα κτηματάκι έχω όλο κι όλο και καλλιεργώ λουλούδια.
-Και γιατί θέλεις να γίνει εκεί ο σκουπιδότοπος;
-Γιατί κάπου πρέπει να γίνει!
-Εντάξει. Στην προκειμένη περίπωση θα γίνει κάπου αλλού. Εσύ τι χολοσκάς; Στο κάτω-κάτω θα έχεις την ησυχία σου. Δεν θα περνάει το κομβόϊ με τα σκουπιδιάρικα μπροστά από το κτηματάκι σου, του είπα για να τον παρηγορήσω.
-'Α τώρα σε κατάλαβα! Και συ εναντίον της προόδου του τόπου μας είσαι, μου την έπεσε ο φίλος του φίλου μου...
-Ρε συ, τον ρωτώ φορτωμένος, για πιά πρόοδο μιλάς; άμα θα γίνει εκεί ο ΣΜΑ, θα υποβαθμιστεί ή όχι η περιοχή;
-Εσύ τι λες; 'Εχω συγγενείς που μένουν στα Λιόσια, και ξέρω καλά τι μπουρδέλο θα γίνει και η Τροιζήνα!
-Τότε γιατί θέλεις τα σκουπίδια εκεί ρε γαμώ το κέρατο μου; Ουρλιάζω έτοιμος να εκραγώ.
-Γιατί άμα με το καλό υποβαθμιστεί η περιοχή, θα αγοράσω το διπλανό κτήμα στη μισή τιμή! Μου απαντάει πνιγμένος από αγανάκτηση.
-Παιδιά έχεις;
-Και παιδιά και σκυλιά! Μου απαντάει γεμάτος ειρωνία.
-Και πως θα μεγαλώσεις τα σκυλιά σου σ' αυτό το περιβάλλον; Τον ρωτώ με την ίδια ειρωνία.
-Και τώρα πως μεγαλώνουν νομίζεις; Μέσα στα φυτοφάρμακα μεγαλώνουν. Τουλάχιστον να είχα και το διπλανό κτήμα...
-Και άμα είσαι και κωλόφαρδος και σου θάψουν τίποτα πυρηνικά απόβλητα, τότε θα τα πάρεις όλα τσάμπα, μαλάκα!
Σηκώθηκα και έφυγα αηδιασμένος. Μια παροιμία λέει: Μην τα βάζεις ποτέ με ένα ηλίθιο, γιατί θα σε κατεβάσει στο επίπεδο του και θα σε κερδίσει λόγω πείρας. Δυστυχώς τη θυμάμαι παντα στο τέλος....
Το χταποδάκι ήταν απίθανο. Η μυρωδιά του μπορούσε να σε τρελάνει, ο δε Μήτσος, πως να το κάνουμε, ήταν μάστορας στο ψήσιμο. Δώστου λοιπόν χταπόδι, δώστου ούζο, μέχρι που έσκασε μύτη ένας φίλος του φίλου μου.
-Κάτσε του λέει ο φίλος μου, άλλο που δεν ήθελε ο φίλος του. Πάρκαρε το μηχανάκι του δίπλα στην καρέκλα μου και έκατσε...
Εγώ τον άνθρωπο δεν τον ήξερα, ούτε μου γέμιζε το μάτι για να πω την αλήθεια. Σπάστικα λίγο, αλλά προτίμησα να τον γράψω, αφού στο κάτω-κάτω, ετοιμαζόμουν να φύγω.
Ο τύπος όμως, στόμα είχε και μιλιά δεν είχε. Εμείς πίναμε το ούζο μας για να ηρεμήσουμε, να χαλαρώσουμε. Αυτός όμως, για να πνίξει τον πόνο του:
-Μάγκες, με όλες αυτές τις φασαρίες των κουμουνιστών δεν θα γίνει ο ΣΜΑ στην Τροιζήνα!
-'Εχεις συμφέρον να γίνει ο ΣΜΑ στην Τροιζήνα; Τον ρώτησα αδιάφορα, γιατί αυτή η ιστορία ήδη με είχε κουράσει.
-Κανένα συμφέρον μου απάντησε. 'Ενα κτηματάκι έχω όλο κι όλο και καλλιεργώ λουλούδια.
-Και γιατί θέλεις να γίνει εκεί ο σκουπιδότοπος;
-Γιατί κάπου πρέπει να γίνει!
-Εντάξει. Στην προκειμένη περίπωση θα γίνει κάπου αλλού. Εσύ τι χολοσκάς; Στο κάτω-κάτω θα έχεις την ησυχία σου. Δεν θα περνάει το κομβόϊ με τα σκουπιδιάρικα μπροστά από το κτηματάκι σου, του είπα για να τον παρηγορήσω.
-'Α τώρα σε κατάλαβα! Και συ εναντίον της προόδου του τόπου μας είσαι, μου την έπεσε ο φίλος του φίλου μου...
-Ρε συ, τον ρωτώ φορτωμένος, για πιά πρόοδο μιλάς; άμα θα γίνει εκεί ο ΣΜΑ, θα υποβαθμιστεί ή όχι η περιοχή;
-Εσύ τι λες; 'Εχω συγγενείς που μένουν στα Λιόσια, και ξέρω καλά τι μπουρδέλο θα γίνει και η Τροιζήνα!
-Τότε γιατί θέλεις τα σκουπίδια εκεί ρε γαμώ το κέρατο μου; Ουρλιάζω έτοιμος να εκραγώ.
-Γιατί άμα με το καλό υποβαθμιστεί η περιοχή, θα αγοράσω το διπλανό κτήμα στη μισή τιμή! Μου απαντάει πνιγμένος από αγανάκτηση.
-Παιδιά έχεις;
-Και παιδιά και σκυλιά! Μου απαντάει γεμάτος ειρωνία.
-Και πως θα μεγαλώσεις τα σκυλιά σου σ' αυτό το περιβάλλον; Τον ρωτώ με την ίδια ειρωνία.
-Και τώρα πως μεγαλώνουν νομίζεις; Μέσα στα φυτοφάρμακα μεγαλώνουν. Τουλάχιστον να είχα και το διπλανό κτήμα...
-Και άμα είσαι και κωλόφαρδος και σου θάψουν τίποτα πυρηνικά απόβλητα, τότε θα τα πάρεις όλα τσάμπα, μαλάκα!
Σηκώθηκα και έφυγα αηδιασμένος. Μια παροιμία λέει: Μην τα βάζεις ποτέ με ένα ηλίθιο, γιατί θα σε κατεβάσει στο επίπεδο του και θα σε κερδίσει λόγω πείρας. Δυστυχώς τη θυμάμαι παντα στο τέλος....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου