Έχω δυο-τρία μπλογκς. Το καθένα ασχολείται με κάτι διαφορετικό. Επικαιρότητα, φωτογραφία, Ελλάδα κλπ. Δεν έχω πρόβλημα, τα θέματα άπειρα!
Έχω όμως κι αυτό εδώ που διαβάζετε τώρα. Τον "Γαλατιώτη". Τον αγαπώ ιδιαίτερα γιατί είναι από τα πρώτα μου μπλογς, γιατί απευθύνεται στον αγαπημένο μου Γαλατά.
Προσέχω την αισθητική του, την εμφάνισή του, και φυσικά πάνω απ΄όλα την ύλη του, τα θέματά του, τις φωτογραφίες του.
Έχει μεγάλη ανταπόκριση. Όχι μόνο από εμάς, τους κατοίκους του Δήμου, αλλά και από μπλογκς πολλών άλλων Δήμων της Αττικής και της Πελοποννήσου που κάνουν link πάνω στο "Γαλατιώτη" και αναμεταδίδουν τα θέματά του, κάνοντάς μας γνωστούς στους δικούς τους αναγνώστες.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: Τι να γράψω; Τι θέματα να επιλέξω; Που να βρω ειδήσεις, σ΄ενα τόπο που δεν κουνιέται φύλλο; Τι να περιγράψω; Πολιτιστικές εκδηλώσεις; Γιορτές; Πανηγύρια; Εκθέσεις, Βραβεύσεις; Ομιλίες;
Το μόνο που κινείται είναι το ποδόσφαιρο. Έχουμε ένα τέλειο γήπεδο, και γύρω-γύρω του χτισμένη τη πόλη. Οι συζητήσεις μας, οι φιλοδοξίες μας, οι προοπτικές και τα σχέδιά μας περιστρέφονται γύρω από τα αποτελέσματα των ομάδων μας, τις μεταγραφές, και κυρίως τις ακαδημίες τους. Παρακολουθώντας τα μικρά παιδιά μας να κλωτσάνε τη μπάλα, ονειρευόμαστε ένα ανερχόμενο αστέρι, αισθανόμαστε υπερήφανοι που μέσα απ΄την οικογένειά μας θα ξεπηδήσει ο καινούργιος Ροναλντίνιο!
Δεν είμαι εναντίον όλων αυτών, αλλά δεν πρέπει να είναι μόνο αυτά...
Υπάρχει και ο Πολιτισμός. Ζούμε σε ένα τόπο γεμάτο αρχαία, στην πατρίδα του Θησέα, στο λιμάνι του Πώγωνα, απ΄όπου ξεκίνησε ο Ελληνικός στόλος για να θριαμβεύσει στη Σαλαμίνα, ζούμε στον τόπο που διαδραματίστηκε ο Ιππόλυτος.
Κάποιοι άλλοι, αν είχαν τη δική μας την τιμή, θα ήταν υπερήφανοι. Εμείς είμαστε απλώς αδιάφοροι!
Η πολιτική δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Σε επίπεδο πάντως τοπικής αυτοδιοίκησης, δεν βλέπω τίποτα να γίνεται, δεν ακούω κανένα νέο. Τι κάνει ο Δήμος; Τι κάνει η αντιπολίτευση; Δουλεύουν; Παλεύουν; Υπάρχουν; Κανείς δεν συζητά πλέον, κανείς δεν ενημερώνεται, και εκ των πραγμάτων κανείς δεν ενδιαφέρεται.
Τι να γράψω λοιπόν; Τι κείμενο να φτιάξω, που να μην περιέχει τη λέξη "μιζέρια"; Γιατί οι Γαλατιώτες δεν δικαιούνται αυτή τη λέξη. Είναι άνθρωποι γελαστοί και αισιόδοξοι. Τους αρέσει η παρέα, λατρεύουν το γλέντι, τη μουσική και το χορό.
Ποιοί είναι αυτοί που μας οδηγούν στην εσωτερική απομόνωση, που μας στερούν το κέφι, το δικαίωμα να απολαύσουμε τη ζωή μας σ΄αυτό τον πανέμορφο τόπο;
Παράδειγμα; Έχουμε Απόκριες, και δεν σκάει χαμόγελο. Που άλλες εποχές; Ας είναι καλά τα μικρά παιδιά, που κάνουν που και που κανένα πάρτι, φορούν καμιά μουτσούνα, ρίχνουν και δυο-τρεις χούφτες χαρτοπόλεμο, έτσι για λίγο χρώμα.
Αν δεν τάχαμε κι αυτά, θα μαθαίναμε για το Τριώδιο απ΄την τηλεόραση.
- Μα δεν υπάρχουν λεφτά θα μου πείτε.
- Στα Μέθανα φαίνεται θα τάχουν οικονομήσει για να κάνουν καρναβάλι κάθε χρόνο, θα σας πω...
Έχω όμως κι αυτό εδώ που διαβάζετε τώρα. Τον "Γαλατιώτη". Τον αγαπώ ιδιαίτερα γιατί είναι από τα πρώτα μου μπλογς, γιατί απευθύνεται στον αγαπημένο μου Γαλατά.
Προσέχω την αισθητική του, την εμφάνισή του, και φυσικά πάνω απ΄όλα την ύλη του, τα θέματά του, τις φωτογραφίες του.
Έχει μεγάλη ανταπόκριση. Όχι μόνο από εμάς, τους κατοίκους του Δήμου, αλλά και από μπλογκς πολλών άλλων Δήμων της Αττικής και της Πελοποννήσου που κάνουν link πάνω στο "Γαλατιώτη" και αναμεταδίδουν τα θέματά του, κάνοντάς μας γνωστούς στους δικούς τους αναγνώστες.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: Τι να γράψω; Τι θέματα να επιλέξω; Που να βρω ειδήσεις, σ΄ενα τόπο που δεν κουνιέται φύλλο; Τι να περιγράψω; Πολιτιστικές εκδηλώσεις; Γιορτές; Πανηγύρια; Εκθέσεις, Βραβεύσεις; Ομιλίες;
Το μόνο που κινείται είναι το ποδόσφαιρο. Έχουμε ένα τέλειο γήπεδο, και γύρω-γύρω του χτισμένη τη πόλη. Οι συζητήσεις μας, οι φιλοδοξίες μας, οι προοπτικές και τα σχέδιά μας περιστρέφονται γύρω από τα αποτελέσματα των ομάδων μας, τις μεταγραφές, και κυρίως τις ακαδημίες τους. Παρακολουθώντας τα μικρά παιδιά μας να κλωτσάνε τη μπάλα, ονειρευόμαστε ένα ανερχόμενο αστέρι, αισθανόμαστε υπερήφανοι που μέσα απ΄την οικογένειά μας θα ξεπηδήσει ο καινούργιος Ροναλντίνιο!
Δεν είμαι εναντίον όλων αυτών, αλλά δεν πρέπει να είναι μόνο αυτά...
Υπάρχει και ο Πολιτισμός. Ζούμε σε ένα τόπο γεμάτο αρχαία, στην πατρίδα του Θησέα, στο λιμάνι του Πώγωνα, απ΄όπου ξεκίνησε ο Ελληνικός στόλος για να θριαμβεύσει στη Σαλαμίνα, ζούμε στον τόπο που διαδραματίστηκε ο Ιππόλυτος.
Κάποιοι άλλοι, αν είχαν τη δική μας την τιμή, θα ήταν υπερήφανοι. Εμείς είμαστε απλώς αδιάφοροι!
Η πολιτική δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Σε επίπεδο πάντως τοπικής αυτοδιοίκησης, δεν βλέπω τίποτα να γίνεται, δεν ακούω κανένα νέο. Τι κάνει ο Δήμος; Τι κάνει η αντιπολίτευση; Δουλεύουν; Παλεύουν; Υπάρχουν; Κανείς δεν συζητά πλέον, κανείς δεν ενημερώνεται, και εκ των πραγμάτων κανείς δεν ενδιαφέρεται.
Τι να γράψω λοιπόν; Τι κείμενο να φτιάξω, που να μην περιέχει τη λέξη "μιζέρια"; Γιατί οι Γαλατιώτες δεν δικαιούνται αυτή τη λέξη. Είναι άνθρωποι γελαστοί και αισιόδοξοι. Τους αρέσει η παρέα, λατρεύουν το γλέντι, τη μουσική και το χορό.
Ποιοί είναι αυτοί που μας οδηγούν στην εσωτερική απομόνωση, που μας στερούν το κέφι, το δικαίωμα να απολαύσουμε τη ζωή μας σ΄αυτό τον πανέμορφο τόπο;
Παράδειγμα; Έχουμε Απόκριες, και δεν σκάει χαμόγελο. Που άλλες εποχές; Ας είναι καλά τα μικρά παιδιά, που κάνουν που και που κανένα πάρτι, φορούν καμιά μουτσούνα, ρίχνουν και δυο-τρεις χούφτες χαρτοπόλεμο, έτσι για λίγο χρώμα.
Αν δεν τάχαμε κι αυτά, θα μαθαίναμε για το Τριώδιο απ΄την τηλεόραση.
- Μα δεν υπάρχουν λεφτά θα μου πείτε.
- Στα Μέθανα φαίνεται θα τάχουν οικονομήσει για να κάνουν καρναβάλι κάθε χρόνο, θα σας πω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου