Το γήπεδο μπάσκετ του Γαλατά και η γύρω παραλία, θαρρείς και είναι καταγεγραμμένα στους χάρτες των περιπλανώμενων τσιγγάνων, σαν προσωπικοί τους τόποι παραθερισμού και διασκέδασης.
Δεν δικαιολογείται αλλιώς, πως εδώ και τόσες δεκαετίες, έρχονται και καταλαμβάνουν την ίδια συγκεκριμένη περιοχή, με κλειστά μάτια που λένε.
Φυσικά δεν είναι μόνο το θλιβερό θέαμα που με πειράζει. Δεν είναι μόνο οι φωνές των μανάδων στα παιδιά τους και οι καβγάδες μεταξύ τους όλο το εικοσιτετράωρο, ούτε οι φωτιές, οι μπουγάδες, οι μικροκλοπές και οι ζημιές που προκαλούν κυρίως τα αεικίνητα παιδιά τους.
Είναι η βρώμα που δημιουργούν στο πέρασμά τους, τα παντός είδους σκουπίδια, οι σερβιέτες, οι πάνες και κυρίως τα ούρα και τα κόπρανά τους που πλημμυρίζουν την παραλία, γύρω και μέσα στις αλτάνες, γύρω και μέσα στις βάρκες, γύρω και μέσα στη θάλασσα.
Γίνομαι χυδαίος; Ποιο πολύ από αυτούς που υποτίθεται ψηφίζουμε για να προστατεύουν την υγεία μας;
Για πάρτε χαρτί και μολύβι: Αν ένα άτομο"εναποθέσει" στην παραλία μισό κιλό φυσικό λίπασμα κατά μέσον όρο ημερησίως, μια οικογένεια έξι τσιγγάνων μας προσφέρει -πάντα κατά μέσον όρο- τρία κιλά.
Συνήθως οι οικογένειες παραθερίζουν το λιγότερο ανά δύο, οπότε η προσφορά τους διπλασιάζεται στα έξι κιλά την ημέρα.
Στη συνέχεια πολλαπλασιάστε επί ημέρες, κατά βούληση...
Δυστυχώς η συγκεκριμένη περιοχή είχε και έχει την ατυχία να μη φιλοξενεί πρόεδρους, δήμαρχους, αντιδήμαρχους, ούτε καν απλά μέλη ενός ΔΣ. Αν είχε τέτοια τιμή, το πρόβλημα θα είχε λυθεί εν τη γενέσει του που λένε.
Τι κάνουν όμως και οι άμεσα θιγόμενοι; Η γύρω περιοχή είναι γεμάτη σπίτια, ταβέρνες, καφετέριες και ουζερί.
Τι κάνουν οι καταστηματάρχες βλέποντάς τους ν' ανάβουν φωτιές και να ψήνουν ρέγγες, πέντε μέτρα απ΄τα τραπέζια τους;
Τι κάνουν οι γονείς που πάνε τα παιδιά τους στην παιδική χαρά και τη βλέπουν κατειλημμένη από σακούλες, κουρελούδες και ξεβράκωτα τσιγγανάκια να κυνηγιούνται μέσα στην τρελή χαρά;
Ουδεμία αντίδραση.
Είμαστε ο τόπος που δυσανασχετεί μεν, δεν αντιδρά δε!
Είμαστε ο τόπος που δε γνωρίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, που έχει μάθει να τα καταπίνει όλα, κουνώντας αδιάφορα τους ώμους του.
Είμαστε ένας τόπος ανοχής...
Βέβαια οι εκλεγμένοι μας, αν θα τύχαινε να διαβάσουν αυτές τις λέξεις, θα έβρισκαν και τις κατάλληλες δικαιολογίες. Θα έριχναν τις ευθύνες στον Πόρο, αδιαφορώντας όπως προανέφερα για την υγεία μας, και φυσικά για την αισθητική υποβάθμιση του Γαλατά.
"Τους έχουμε συγκεκριμένα μέρη παραμονής" θα πουν, "η περιοχή που αναφέρεις ανήκει στο Δήμο Πόρου, μπλα μπλα, μπλα"...
Ε, άμα είναι έτσι κύριοι τοπικοί άρχοντες κι αφέντες, άμα αυτό και μόνο είναι το πρόβλημα κατά την άποψή σας, βάλτε ένα άτομο να μαζεύει κάθε μέρα τα σκουπίδια, τις πάνες, τις σερβιέτες και τα περιττώματα, να τα συσκευάζει σε σακούλες, και να τις παραδίδει στους δικαιούχους του λιμενικού ταμείου Πόρου!
Φτάνει πιά το δούλεμα!
Δεν δικαιολογείται αλλιώς, πως εδώ και τόσες δεκαετίες, έρχονται και καταλαμβάνουν την ίδια συγκεκριμένη περιοχή, με κλειστά μάτια που λένε.
Φυσικά δεν είναι μόνο το θλιβερό θέαμα που με πειράζει. Δεν είναι μόνο οι φωνές των μανάδων στα παιδιά τους και οι καβγάδες μεταξύ τους όλο το εικοσιτετράωρο, ούτε οι φωτιές, οι μπουγάδες, οι μικροκλοπές και οι ζημιές που προκαλούν κυρίως τα αεικίνητα παιδιά τους.
Είναι η βρώμα που δημιουργούν στο πέρασμά τους, τα παντός είδους σκουπίδια, οι σερβιέτες, οι πάνες και κυρίως τα ούρα και τα κόπρανά τους που πλημμυρίζουν την παραλία, γύρω και μέσα στις αλτάνες, γύρω και μέσα στις βάρκες, γύρω και μέσα στη θάλασσα.
Γίνομαι χυδαίος; Ποιο πολύ από αυτούς που υποτίθεται ψηφίζουμε για να προστατεύουν την υγεία μας;
Για πάρτε χαρτί και μολύβι: Αν ένα άτομο"εναποθέσει" στην παραλία μισό κιλό φυσικό λίπασμα κατά μέσον όρο ημερησίως, μια οικογένεια έξι τσιγγάνων μας προσφέρει -πάντα κατά μέσον όρο- τρία κιλά.
Συνήθως οι οικογένειες παραθερίζουν το λιγότερο ανά δύο, οπότε η προσφορά τους διπλασιάζεται στα έξι κιλά την ημέρα.
Στη συνέχεια πολλαπλασιάστε επί ημέρες, κατά βούληση...
Δυστυχώς η συγκεκριμένη περιοχή είχε και έχει την ατυχία να μη φιλοξενεί πρόεδρους, δήμαρχους, αντιδήμαρχους, ούτε καν απλά μέλη ενός ΔΣ. Αν είχε τέτοια τιμή, το πρόβλημα θα είχε λυθεί εν τη γενέσει του που λένε.
Τι κάνουν όμως και οι άμεσα θιγόμενοι; Η γύρω περιοχή είναι γεμάτη σπίτια, ταβέρνες, καφετέριες και ουζερί.
Τι κάνουν οι καταστηματάρχες βλέποντάς τους ν' ανάβουν φωτιές και να ψήνουν ρέγγες, πέντε μέτρα απ΄τα τραπέζια τους;
Τι κάνουν οι γονείς που πάνε τα παιδιά τους στην παιδική χαρά και τη βλέπουν κατειλημμένη από σακούλες, κουρελούδες και ξεβράκωτα τσιγγανάκια να κυνηγιούνται μέσα στην τρελή χαρά;
Ουδεμία αντίδραση.
Είμαστε ο τόπος που δυσανασχετεί μεν, δεν αντιδρά δε!
Είμαστε ο τόπος που δε γνωρίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, που έχει μάθει να τα καταπίνει όλα, κουνώντας αδιάφορα τους ώμους του.
Είμαστε ένας τόπος ανοχής...
Βέβαια οι εκλεγμένοι μας, αν θα τύχαινε να διαβάσουν αυτές τις λέξεις, θα έβρισκαν και τις κατάλληλες δικαιολογίες. Θα έριχναν τις ευθύνες στον Πόρο, αδιαφορώντας όπως προανέφερα για την υγεία μας, και φυσικά για την αισθητική υποβάθμιση του Γαλατά.
"Τους έχουμε συγκεκριμένα μέρη παραμονής" θα πουν, "η περιοχή που αναφέρεις ανήκει στο Δήμο Πόρου, μπλα μπλα, μπλα"...
Ε, άμα είναι έτσι κύριοι τοπικοί άρχοντες κι αφέντες, άμα αυτό και μόνο είναι το πρόβλημα κατά την άποψή σας, βάλτε ένα άτομο να μαζεύει κάθε μέρα τα σκουπίδια, τις πάνες, τις σερβιέτες και τα περιττώματα, να τα συσκευάζει σε σακούλες, και να τις παραδίδει στους δικαιούχους του λιμενικού ταμείου Πόρου!
Φτάνει πιά το δούλεμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου