Η πλατεία του Γαλατά.

Πριν λίγα χρόνια η πλατεία του Γαλατά ήταν στρωμένη με καλαίσθητες πλάκες, μια όμορφη και στέρεη δουλειά, η οποία είχε ανατεθεί σε όλους τους εργολάβους της περιοχής, με ιδιαίτερη φροντίδα να μην αδικηθεί κανείς.
Είχε συντριβανάκι, πάρα πολλά λουλούδια, και μια όμορφη μεσογειακή ποικιλία δέντρων, όπως νερατζιές, λεμονιές, ευκάλυπτους, κλαίουσες, αροκάριες κλπ. Ήταν γραφική, θύμιζε νησί, και είχε χρώμα. Πολύ χρώμα!

Δυστυχώς όμως ήρθαν τα ΚΠΣ, με τη φονική λογική τσιμέντο=χρήμα, και η πλατεία του Γαλατά δεν θα μπορούσε να είχε διαφορετική μοίρα από τις υπόλοιπες πλατείες των χωριών της Ελλάδας. Όταν η ΕΟΚ βρέχει χρήμα, ποιός Δήμος ανοίγει ομπρέλα;

Η αρχή του κακού γίνεται πάντα με μεγαλεπίβολα σχέδια, και ανακοινώσεις για μαρίνες, γιγαντοοθόνες, διαπλατύνσεις δρόμων, τουριστικά περίπτερα κλπ, για να καταλήξει σε μια μίζερη, εύθραυστη και πάμφτηνη κατασκευή, που την αναλαμβάνουν πάντα κάποιοι απίθανοι, ανεύθυνοι και ανειδίκευτοι αλβανοί, χωρίς κέφι χωρίς αγάπη, και φυσικά χωρίς μεράκι.



Μετά από 2 χρόνια (!) δουλειάς, το έργο τελείωσε. Τα δέντρα ξηλώθηκαν ανελέητα, όπως και όλες οι προηγούμενες κατασκευές, αν και τα νέα πλακάκια θα μπορούσαν σε πολλά σημεία να πέσουν πάνω στα παλιά, αλλά είπαμε: τσιμέντο=χρήμα. (Για το ταμείο του Δήμου φυσικά, μη παρεξηγηθούμε).
Αποτέλεσμα; Η πλατεία στην αισθητική(!) στο χρώμα και στη διαμόρφωσή της, μετατράπηκε σε μια απέραντη, μονότονη και μονόχρωμη έρημο. Και φυσικά, όπως κάθε σοβαρή έρημος διαθέτει και την όασή της, έτσι και η παραλία του Γαλατά γέμισε από δεκάδες φοίνικες στη σειρά σαν στρατιώτες, το μοναδικό, και εθνικό πλέον δέντρο μας.
Αν τους έριχναν και μερικές μαϊμούδες, θα γινόμαστε το Ντουμπάϊ του Σαρωνικού...

ΥΓ: Ακόμα και στη δική τους αισθητική κάτι δεν πάει καλά, γιαυτό έβαλαν μερικούς Ινδούς να φυτέψουν κίτρινα λουλουδάκια, μπας και σπάσει η μονοτονία.
Κάτι είναι και αυτό!