Ας γιορτάσουμε με τα λουλούδια!

Ας γιορτάσουμε με τα λουλούδια!
Όπως οι παπούδες μας, που τα μάζευαν τέτοιες μέρες για να στολίσουν τα σπίτια τους. Τα όμορφα ταπεινά σπιτάκια τους, που τα αγαπούσαν, που τα πρόσεχαν, σχεδόν όπως εμείς προσέχουμε τ΄ αμάξια μας.

Που γελούσαν, που έκαναν φάρσες, που θεωρούσαν ο ένας τον άλλο γείτονα, συγχωριανό. Που άπλωναν την κουβέρτα στη σκιά των δέντρων και απολάμβαναν το μεζέ και το κρασάκι τους, σχεδόν όπως εμείς απολαμβάνουμε το ουίσκυ on the rocks.

Που προσπαθούσαν να φτιάξουν το καλύτερο λουλουδένιο στεφάνι. Το πιο πλούσιο, το πιο πολύχρωμο, το πιο μυρωδάτο, και ύστερα το καμάρώναν, σχεδόν όπως εμείς καμαρώνουμε το καινούργιο κινητό μας.

Ας γιορτάσουμε με τα λουλούδια!
Αν και το βλέπω λίγο χλωμό. Που να κουβαλάμε τη μιζέρια μας στους αγρούς; Θα έχουν σήμα τα κινητά μας, ή θα την πατήσουμε; Μέχρι που θα φτάσει το αμάξι μας; Άσε που μπορεί να έχουμε και αλλεργία στα λουλούδια και να μην το ξέρουμε. Πολλή φασαρία για ένα στεφάνι της πλάκας δεν κάνουμε; Και δεν αγοράζουμε ένα γιαπωνέζικο από το Carefoure, να τόχουμε και του χρόνου;
Και στο κάτω-κάτω την 28άρα TV τι την έχουμε; Με ένα ζάπινγκ στις ειδήσεις, η πρωτομαγιά δεν τελειώνει ποτέ, σχεδόν όπως δεν τέλειωνε ποτέ και στις καρδιές των παπούδων μας!