Ούτε που το καταλάβαμε αυτό το καλοκαίρι, σχεδόν φάγαμε το μισό, και τίποτα δεν έγινε, ούτε και πρόκειται να γίνει...
Προς το καλό εννοείται, γιατί προς το κακό...
Και πάλι μόνοι θα τον περάσουμε το Γολγοθά: Μισοζαλισμένοι από την οικονομική κρίση, μέσα σ΄ένα βρώμικο Γαλατά που βράζει, πηγμένο από αυτοκίνητα και τσιγγάνους, πηγμένο απ΄Αλβανούς Πακιστανούς και Ινδούς, πίσω από ένα αβέβαιο αύριο, δίχως ελπίδα, δίχως πολιτισμό, δίχως έμπνευση.
Πάλι θα περάσουμε τα βράδια μας στα ουζερί συζητώντας για τις φετινές μεταγραφές στο ποδόσφαιρο, πάλι θα πεταγόμαστε στον ύπνο μας από τα μηχανάκια και τα βρισίδια στις καφετέριες, πάλι θα κολυμπάμε δίπλα στις πάνες και τις πλαστικές σακούλες, πάλι θα τσαντιζόμαστε με τα πούλμαν που ξεφορτώνουν στις βάρκες τουρίστες για τον Πόρο...
Οι πάντες μας εγκατέλειψαν στη μιζέρια μας. Οι αρχές, θαρρείς και βάλθηκαν να μας κυνηγούν αντί να μας προστατεύουν
Τα μηχανάκια ανεβοκατεβαίνουν ανεξέλεγκτα το Γαλατά. Χωρίς εξατμίσεις, χωρίς άδειες και διπλώματα, έγιναν ο εφιάλτης όσων έχουν ακόμα την κακή συνήθεια να κοιμούνται τα μεσημέρια, ή ακόμα χειρότερο, τα βράδια.
Και θέλουμε και τουρισμό, τρομάρα μας! Άνθρωποι που ζούνε όλο το χρόνο στο στρες της μεγαλούπολης, να έρθουν μια βδομάδα να χαλαρώσουν στο.... Γαλατά!
Τι κάνει η αστυνομία;
Αλλά εδώ που τα λέμε, τι να κάνει και η αστυνομία, όταν οι ίδιοι οι γονείς δίνουν τα μηχανάκια στα ανήλικα και άσχετα με την οδήγηση παιδιά τους, όταν μη έχοντας να τους προσφέρουν κάτι, να τα βοηθήσουν στη δύσκολη αυτή ηλικία, τα αμολάνε κυριολεκτικά στα σκοτάδια των μπαρ, για να εμπεδώσουν την πουστιά της ζωής μια ώρα αρχύτερα!
Που είναι ο Πολιτισμός, που όλοι ανεξαίρετα, τόσο απλόχερα μας υποσχέθηκαν; Ζούμε στη πατρίδα του Θησέα, δίπλα στο ναό της Αρτέμιδος, απέναντι από το ναό του Ποσειδώνα, και διασκεδάζουμε ακόμα με κλαρίνα στα πανηγύρια...
Και οι ακριβοθώρητοι εκλεγμένοι μας που είναι; Αυτοί που γύριζαν στα χωριά μ΄ένα μπλουτζίν λίγο πριν τις εκλογές, που μας χτυπούσαν φιλικά στην πλάτη, που θεωρούσαν προσβολή να μη καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι; Τώρα μόνο στο Δημαρχείο μπορούμε να τους δούμε από μακριά, υπηρεσιακούς και ατσαλάκωτους, μπρος σε σφραγίδες και χαρτιά, κι ένα τηλέφωνο στο χέρι.
Για εμάς τα κάνουν όλα αυτά; Ε, άμα είναι έτσι, χαλάλι τους...
Προς το καλό εννοείται, γιατί προς το κακό...
Και πάλι μόνοι θα τον περάσουμε το Γολγοθά: Μισοζαλισμένοι από την οικονομική κρίση, μέσα σ΄ένα βρώμικο Γαλατά που βράζει, πηγμένο από αυτοκίνητα και τσιγγάνους, πηγμένο απ΄Αλβανούς Πακιστανούς και Ινδούς, πίσω από ένα αβέβαιο αύριο, δίχως ελπίδα, δίχως πολιτισμό, δίχως έμπνευση.
Πάλι θα περάσουμε τα βράδια μας στα ουζερί συζητώντας για τις φετινές μεταγραφές στο ποδόσφαιρο, πάλι θα πεταγόμαστε στον ύπνο μας από τα μηχανάκια και τα βρισίδια στις καφετέριες, πάλι θα κολυμπάμε δίπλα στις πάνες και τις πλαστικές σακούλες, πάλι θα τσαντιζόμαστε με τα πούλμαν που ξεφορτώνουν στις βάρκες τουρίστες για τον Πόρο...
Οι πάντες μας εγκατέλειψαν στη μιζέρια μας. Οι αρχές, θαρρείς και βάλθηκαν να μας κυνηγούν αντί να μας προστατεύουν
Τα μηχανάκια ανεβοκατεβαίνουν ανεξέλεγκτα το Γαλατά. Χωρίς εξατμίσεις, χωρίς άδειες και διπλώματα, έγιναν ο εφιάλτης όσων έχουν ακόμα την κακή συνήθεια να κοιμούνται τα μεσημέρια, ή ακόμα χειρότερο, τα βράδια.
Και θέλουμε και τουρισμό, τρομάρα μας! Άνθρωποι που ζούνε όλο το χρόνο στο στρες της μεγαλούπολης, να έρθουν μια βδομάδα να χαλαρώσουν στο.... Γαλατά!
Τι κάνει η αστυνομία;
Αλλά εδώ που τα λέμε, τι να κάνει και η αστυνομία, όταν οι ίδιοι οι γονείς δίνουν τα μηχανάκια στα ανήλικα και άσχετα με την οδήγηση παιδιά τους, όταν μη έχοντας να τους προσφέρουν κάτι, να τα βοηθήσουν στη δύσκολη αυτή ηλικία, τα αμολάνε κυριολεκτικά στα σκοτάδια των μπαρ, για να εμπεδώσουν την πουστιά της ζωής μια ώρα αρχύτερα!
Που είναι ο Πολιτισμός, που όλοι ανεξαίρετα, τόσο απλόχερα μας υποσχέθηκαν; Ζούμε στη πατρίδα του Θησέα, δίπλα στο ναό της Αρτέμιδος, απέναντι από το ναό του Ποσειδώνα, και διασκεδάζουμε ακόμα με κλαρίνα στα πανηγύρια...
Και οι ακριβοθώρητοι εκλεγμένοι μας που είναι; Αυτοί που γύριζαν στα χωριά μ΄ένα μπλουτζίν λίγο πριν τις εκλογές, που μας χτυπούσαν φιλικά στην πλάτη, που θεωρούσαν προσβολή να μη καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι; Τώρα μόνο στο Δημαρχείο μπορούμε να τους δούμε από μακριά, υπηρεσιακούς και ατσαλάκωτους, μπρος σε σφραγίδες και χαρτιά, κι ένα τηλέφωνο στο χέρι.
Για εμάς τα κάνουν όλα αυτά; Ε, άμα είναι έτσι, χαλάλι τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου