16/6/09

Πεσιτάλ πιάνου..

Η Γιώτα Πλιάκου δημοσίευσε στο μπλογκ της "Αρωμα Γυναίκας" μια πολύ ενδιαφέρουσα εγγραφή για το ρεσιτάλ του συμπατριώτη μας πιανίστα Γιάννη Λούκου που έγινε την περασμένη βδομάδα στο Γαλατά.
Επειδή συμφωνώ απόλυτα σε ότι γράφει και δεν θα ήθελα να προσθέσω κάτι παραπάνω, σας το μεταφέρω αυτούσιο, στον Γαλατιώτη:



Τα πλήκτρα ακούμπησαν τις χορδές μας....


Μια νότα διαφορετική, μια νότα δροσερή

το βράδυ του Σαββάτου, στο αμφιθέατρο

του Γυμνασίου....

Κατάμεστη η αίθουσα, απρόσμενα, απ΄όλες

τις ηλικίες κόσμος!

Το ρεσιτάλ πιάνου, είχε δημοσιευετεί και

διαφημιστεί απο μέρες....

Ο νεαρός φοιτητής, με τη φροντίδα του Δήμου,

επιστρέφοντας στους χώρους του σχολείου

που κι ο ίδιος φοίτησε, μας χάρισε δυό ώρες

ήχους κλασσικούς και μοναδικούς!

Η ατυχής προσφώνηση στην ομιλία της

παρουσίασης, ως Γιαννάκης, καταρίφθηκε

αμέσως, με την είσοδό του στη σκηνή και

μόλις τα δάχτυλα ακούμπαγαν τα πλήκτρα

στο πιάνο.

Ο Γιάννη Λούκος με τη σοβαρότητα και την

καλλιτεχνική υπευθυνότητα που φανέρωσε,

μας ξενάγησε σε χρόνους και τόπους

μαγικούς.

Το ταξίδι προχωρούσε με τους δημιουργούς

κατά χρονολογική σειρά :

Johann Sebastian Bach (1665-1750)

Domenico Scarlatti (1685-1757)

Ludwig Van Beethoven (1770-1827)

Frederic Chopin (1810-1849)

Claude Debussy (1862-1918

Bela Bartok (1881-1945)

Η επιλογή ήταν τα πιο χαρακτηριστικά έργα

σε μορφή Σονάτας. Το πρόγραμμα είχε

σημειωμένα: Η Σονάτα αποτέλεσε μια απο

τις πιο λειτουργικές μορφές της λόγιας

δυτικής μουσικής, συνδυάζοντας πληθώρα

αντιθέσεων και συναισθημάτων με

αρμονικό τρόπο.

Η μουσική παιδεία μου, ειδικά στην κλασσική,

ελάχιστη γνώση ορίζει....

'Ομως τα συναισθήματα λειτούργησαν ως

επένδυση για την είσοδο σ΄έναν κόσμο

παραμυθένιο, σχεδόν μεταφυσικό!

Το υπέροχο όνειρο δημιουργήθηκε απο

τους δύο βασικότερους πιανίστες......

Πρώτος ο μεγάλος, ανεπανάληπτος Μπετόβεν!

Η λέξη που βρίσκω να σκιαγραφήσω το έργο

του είναι ΔΥΝΑΜΗ! Η κυρίαρχη δύναμη του

ανθρώπου, που αντλείται απο τη μεγαλύτερη

αυτή του σύμπαντος.

Η πίεση των πλήκτρων, η ώθηση των νεφών,

όταν προχωράνε και γεμίζουν τον ουρανό με

ορμή... Ο γαλάζιος θόλος οργώνεται, αφήνεται

στη βιασύνη που ωθούν τα σύννεφα, γίνεται

μελανός, βαραίνει, μουντζουρώνεται....

ξεσπά η καταιγίδα! Κι ο άνθρωπος, απολαμβάνει,

με όλες τις αισθήσεις, την ανυπέρβλητη δύναμη,

κλυδωνίζεται στο άγγιγμα με τη φύση....

Η αυγή τον βρίσκει εξουθενωμένο, με τα βλέφαρα

κουρασμένα απο την υπερδιέγερση... ακριβώς,

όπως το μαρτυρούν τα δάχτυλα που τρέχουν σαν

τις πεταλούδες στα πέταλα των λουλουδιών....

Αφουγγράζονται... τα μάτια στο χαμήλωμα, η ακοή

στο ελάχιστο.... Και... ξαφνικά, οι σταγόνες που

έμειναν παίρνουν τη σκυτάλη...

Η πρώτη πέφτει ψιθυρίζοντας έντονα, πως

ακολουθεί άλλη...! Χάνεται, τελειώνει στο σκοτάδι...

Η επόμενη κυλάει στην ίδια πορεία... κι η άλλη, κι η άλλη....

Σταγόνες υπολείμματα της μπόρας που πέρασε....

σταγόνες μουσικές που έφεραν χειροκροτήματα

επαναλαμβανόμενα....

Και πάλι τα φώτα χαμηλώνουν, μένει μόνο το μπλε

της σελήνης, να φωτίζει το πιάνο και τα δάχτυλα

πάνω του να κεντούν....

Σονάτα του Σοπέν... Παρ΄ότι γράφτηκε ως πένθιμο

εμβατήριο, η ρομαντική του πλευρά με οδήγησε σε

άλλη αυλή.....

Στον κήπο αρχοντικού της εποχής, σε μια λίμνη με

νούφαρα! Ο αέρας χορεύει απαλά ανάμεσά τους...

κηλίδες περπατάνε στο νερό, παραπατώντας στην

άκρη απο τα φύλλα!

Ησυχία μουσική. Δεν υπάρχει εδώ ζωή... μόνο ήχοι,

κλείνουν το παράθυρο που άνοιξε κλεφτά....

Αφηνόμαστε στις μελωδίες.....

Γνώστες και οι περισσότεροι πρωτόφαντοι μαθητές,

ακολουθούμε το ποτάμι να κυλάει στα κλασσικά

σκαλοπάτια....

Ξαναχειροκροτούμε... με την καρδιά μας!

Σε ευχαριστούμε και να είσαι καλά Γιάννη.....

Τα όμορφα μοιάζουν μικρά,

τελειώνουν γρήγορα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: