Πάει και το καλοκαίρι!
Θάλασσα τέλος, τραπεζάκια έξω τέλος, οι επισκέπτες επέστρεψαν μουτρωμένοι στα διαμερίσματά τους στας Αθήνας.
Και μείναμε πάλι εμείς κι εμείς, να κοιτάμε τη βροχή και να χαιρόμαστε σαν τα σαλιγκάρια!
Γιατί εδώ που τα λέμε, δεν έχουμε και κάτι καλύτερο να κάνουμε, λίγο να μιλήσουμε για τη βροχή, άντε να χαζέψουμε και κανά ποδόσφαιρο στη δορυφορική, που θα πάει; θα τον φάμε και τούτο το χειμώνα...
Παράπονα; Και τι να πουν τα παιδιά μας που θα στριμωχτούν σε δυο τρεις καφετέριες ολόκληρο χειμώνα; Τι να πουν οι γυναίκες μας που περιμένουν πως και πως τα Θεοφάνια, την 28η Οκτωβρίου και την 25η Μαρτίου για να τις βγάλουμε στα ουζάδικα της παραλίας, λες και έχουν λέπρα και ντρεπόμαστε να τις εμφανίσουμε στον κόσμο! (Εκτός κι αν είμαστε κατά βάθος Αφγανοί, και δεν το ξέρουμε)...
Πάλι καλά, μου λένε οι φίλοι μου από την πόλη. Εδώ να δεις τι γίνεται. Φοβάσαι να βγεις έξω. Εσύ στην επαρχία, ζεις στον Παράδεισο. Μέσα στη Φύση. Μη μιλάς καθόλου!
Γιατί μη μιλάω ρε γαμώτο; Υπάρχουν ένα σωρό άλλα πράγματα που τα έχουμε ανάγκη, εκτός απ' το φαί, τον ύπνο. το γ...σι και το χέσιμο. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ύλη, καλά είναι τα κρέατα, τα κόκαλα, οι αντεριές μας, αλλά πως να το κάνουμε; διαθέτουμε και ένα πνεύμα που διάλεξε να κατοικήσει εκεί μέσα, και όσο να΄ναι, τούχουμε και κάποια υποχρέωση...
Θάλασσα τέλος, τραπεζάκια έξω τέλος, οι επισκέπτες επέστρεψαν μουτρωμένοι στα διαμερίσματά τους στας Αθήνας.
Και μείναμε πάλι εμείς κι εμείς, να κοιτάμε τη βροχή και να χαιρόμαστε σαν τα σαλιγκάρια!
Γιατί εδώ που τα λέμε, δεν έχουμε και κάτι καλύτερο να κάνουμε, λίγο να μιλήσουμε για τη βροχή, άντε να χαζέψουμε και κανά ποδόσφαιρο στη δορυφορική, που θα πάει; θα τον φάμε και τούτο το χειμώνα...
Παράπονα; Και τι να πουν τα παιδιά μας που θα στριμωχτούν σε δυο τρεις καφετέριες ολόκληρο χειμώνα; Τι να πουν οι γυναίκες μας που περιμένουν πως και πως τα Θεοφάνια, την 28η Οκτωβρίου και την 25η Μαρτίου για να τις βγάλουμε στα ουζάδικα της παραλίας, λες και έχουν λέπρα και ντρεπόμαστε να τις εμφανίσουμε στον κόσμο! (Εκτός κι αν είμαστε κατά βάθος Αφγανοί, και δεν το ξέρουμε)...
Πάλι καλά, μου λένε οι φίλοι μου από την πόλη. Εδώ να δεις τι γίνεται. Φοβάσαι να βγεις έξω. Εσύ στην επαρχία, ζεις στον Παράδεισο. Μέσα στη Φύση. Μη μιλάς καθόλου!
Γιατί μη μιλάω ρε γαμώτο; Υπάρχουν ένα σωρό άλλα πράγματα που τα έχουμε ανάγκη, εκτός απ' το φαί, τον ύπνο. το γ...σι και το χέσιμο. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ύλη, καλά είναι τα κρέατα, τα κόκαλα, οι αντεριές μας, αλλά πως να το κάνουμε; διαθέτουμε και ένα πνεύμα που διάλεξε να κατοικήσει εκεί μέσα, και όσο να΄ναι, τούχουμε και κάποια υποχρέωση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου