Η μαγική λίμνη...

Ο ταξιδιώτης μόλις θα βγει απ΄το πλοίο στον Πόρο, ή από το αυτοκίνητο στο Γαλατά, έκπληκτος κοιτά τη γαλήνια θάλασσα που μας περιβάλει και η πρώτη του εντύπωση είναι πως βρίσκεται σε μια λίμνη!
Ενα τοπίο παραμυθένιο, όπου τα θαλάσσια περάσματα στο Μπογάζι και στο Σταυρό δεν φαίνονται στο μη έμπειρο μάτι, σχηματίζοντας την εικόνα μιας λίμνης, που στις όχθες της καθρεφτίζονται ο Πόρος και ο Γαλατάς!
Από όποια πλευρά και να βρεθείς, η θέα είναι καταπληκτική και σου κόβει την ανάσα: Ο Πόρος με το ρολόι του να στέκει υπερήφανο και να ατενίζει τα πάντα!
Ο Γαλατάς με φόντο τα βουνά, πνιγμένος κυριολεκτικά στο πράσινο.
Κι ανάμεσά τους οι βάρκες της γραμμής να πηγαινοέρχονται ασταμάτητα, τα κότερα, τα ψαροκάϊκα, τα φέριμποτ!

Αυτός είναι ο τόπος μας. Εδώ ζούμε, δουλεύουμε,ερωτευόμαστε, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.
Εδώ δεν έχουμε σπάνια καιρικά φαινόμενα, μόνο κάτι λίγα μποφόρ το χειμώνα, χωρίς όμως χιόνια, παγετούς, καταιγίδες και τσουνάμια.
Οι κάτοικοι ευγενικοί και φιλόξενοι. Λατρεύουν το ουζάκι στην παραλία, τη χαλαρή συζήτηση και περιμένουν πως και πως κάποια γιορτή, κάποια εκδήλωση για να διασκεδάσουν και κυρίως να χορέψουν.

Αν αυτό το σπάνιο τοπίο -δώρο της Φύσης- βρισκόταν σε κάποιο άλλο κράτος, σίγουρα δεν θα υπήρχε άνθρωπος στον πλανήτη που δεν θα το γνώριζε। Σα να βλέπω μπροστά μου τις αφίσες και τις διαφημιστικές καμπάνιες: Επισκεφθείτε τη Μαγική Λίμνη, με τα γαλάζια νερά την ημέρα που γίνονται χρυσά τη νύχτα! Ζήστε την έκσταση μπροστά στην Κοιμωμένη. Ένα βουνό σμιλεμένο απ΄τη φύση στο σχήμα μιας γυναίκας που κοιμάται πάνω στη θάλασσα!
Όλα αυτά φυσικά μεταφράζονται σε χρήμα, ευημερία, υψηλή ποιότητα ζωής.

Εδώ όμως είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε. Που πάει να πει, πως όλα είναι εγκαταλελειμμένα στη μαύρη μοίρα τους.
Πάντα κάποιος θα φταίει για τα χάλια μας, πάντα κάποιος πάνω από εμάς, πάντα κάποιος άλλος, εκτός από εμάς φυσικά.
Για ποιο λόγο λοιπόν να διαμαρτυρηθούμε, να ενημερωθούμε για τα τεκταινόμενα, ή ακόμα και για να αντισταθούμε;
Βολευόμαστε στην καραμέλα του "και τι μπορώ να κάνω εγώ; Μπορώ να τα βάλω με τα θηρία;" και έτσι όχι μόνο γλιτώνουμε το χέσιμο απάνω μας λόγω δειλίας, αλλά προλαβαίνουμε να απολαύσουμε και το ματς της ομαδάρας μας στην τηλεόραση του καφενείου.

Ας αντισταθούμε λοιπόν κι εμείς μια φορά, έτσι για πλάκα, για δοκιμή. Ας κάνουμε έστω από περιέργεια όλα αυτά που βλέπουμε να κάνουν άλλοι σαν κι εμάς στην πολυαγαπημένη μας TV.
Που ξέρετε; Μπορεί και να μας αρέσει. Μπορεί και νάχει αποτέλεσμα.
Και στο κάτω-κάτω, ας φταίμε και εμείς μια φορά...