Και τι να γράψω;

Αυτός είναι ο Γαλατάς: Μια πόρτα που μπαίνεις απ' έξω, και  βρίσκεσαι πάλι έξω.

Πολλοί φίλοι με ρωτάνε γιατί γράφω τόσο σπάνια στον Γαλατιώτη, σχεδόν καθόλου.

Και τι να γράψω;

Αφού δεν αλλάζει τίποτα στον Γαλατά. Το μόνο μέρος που δεν χρειάζεται ημερολόγιο. Τι 6 Ιουλίου 1957 τι 26 Νοεμβρίου 2013.

Ποδόσφαιρο, αδιαφορία, και πάνω απ' όλα η πάρτη μας.

Άλλαξε τίποτα μέσα σε αυτά τα χρόνια;

Γιαυτό σας λέω, είναι κουραστικό να επαναλαμβάνομαι. Να λέω πως ο Πολιτισμός είναι καλό πράγμα, οι ανεμογεννήτριες δεν θα μας προσφέρουν τίποτα εκτός από το να μας μουτζώνουν περιστροφικά, ότι οι επαγγελματίες θα πρέπει να διεκδικούν δυναμικά τα δικαιώματά τους, αντί να βλέπουν τους Αλβανούς (που δεν φταίνε σε τίποτα οι άνθρωποι) να αναλαμβάνουν όλα τα δημόσια έργα. 

Έχετε δει Γαλατιώτες να μαζεύουν τις ελιές τους; Παλιά είχαμε τους Τρικαλινούς, μετά τους τσιγγάνους, μετά τους Αλβανούς, και τώρα τους Ινδούς που δουλεύουν για τους Αλβανούς.

Όλα αυτά και τόσα άλλα, που έχω πει και ξαναπεί...
Τι να λέμε τώρα;