Σώστε τα δέντρα !

Ξαναρχόμαστε στο θέμα της κοπής των δέντρων που περιστοιχίζουν το ιερό της αγίας Άννας, ή με άλλα λόγια στην αποψίλωση της παράδοσης του τόπου μας.
Το ένα από τα δύο αγκαλιασμένα δέντρα ακουμπάει στο ιερό του μικρού ναού, προξενώντας του φθορές. Αυτό είναι το μέγα πρόβλημα.

Το μέγα Πρόβλημα.
Το ότι ο χώρος έχει μεταβληθεί σε σκουπιδότοπο
αυτοκινήτων είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο. 

Αφού όμως οι ιθύνοντες σκοπεύουν να ανακαινίσουν το εκκλησάκι (κάτι για το οποίο ουδείς διαφωνεί), υπάρχουν οικολογικές λύσεις για να συνυπάρξουν ναός και δέντρα.
Να στενέψουν πχ το ιερό, για να αφήσουν ελεύθερο χώρο γύρω του.
Να χτίσουν το ιερό μισό μέτρο παρακάτω
Yπάρχουν επίσης έτοιμα σχέδια κατατεθειμένα εδώ και χρόνια από αρχιτέκτονες, όπως του κ. Σπύρου Πολλάλη καθηγητή αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου του Harvard, τιμή για τον τόπο μας, που αντί να τα έχουν σαν Ευαγγέλιο, προτιμούν να τα κρύβουν στα συρτάρια.

Και από εδώ αρχίζει η παρανόηση:
Το Δασαρχείο που για να αποφασίσει να κοπεί ένα καμένο δέντρο θέλει κάποιους μήνες, έβγαλε σε χρόνο μηδέν την απόφαση της κοπής τους.
Δεν συνεχίζω για αυτό, θα επανέλθω όταν χρειαστεί.
Η αρχαιολογία επίσης συμφωνεί, γιατί κατά την ανακαίνιση δεν διατίθεται να ανεχθεί την παραμικρή επέμβαση στην αρχιτεκτονική δομή του ναού, λες και πρόκειται για κάποιο ένδοξο βυζαντινό αρχιτεκτόνημα της εποχής του Ιουστινιανού.

Ρωτώ όμως την αρχαιολογία:
Που ήταν όταν σοβάντισαν τους πέτρινους τοίχους του ναού, και αντικατέστησαν τα κεραμίδια με κόκκινο ελενίτ;

Που ήταν όταν όταν έστησαν αλουμινένιες προεκτάσεις με στρατζαριστά και ένα σωρό άλλα μεταβυζαντινά υλικά;

Που ήταν όταν έντυσαν το δάπεδο με πλακάκια;

Που ήταν όταν ο σιδεράς έφτιαξε αυτή την καλαίσθητη πόρτα από λαμαρίνα;

Να ρωτήσω και κάτι τελευταίο:
Στην εποχή της λιτότητας που ζούμε, η Εκκλησία αντί να δώσει τον οβολό της στους πεινασμένους ετοιμάζεται να σουλουπώσει την ταπεινή αγία Άννα;

Ή μήπως παίζονται άλλα παιχνίδια;