Υπήρξε μια εποχή που η Ελλάδα ήταν ακόμα όμορφη. Στο Σαρωνικό ταξίδευαν το Καμέλια, το Νεράϊδα και το Πίνδος, και οι Ποριώτες απολάμβαναν το ουζάκι τους ανυποψίαστοι στην παραλία, χωρίς να φαντάζονται τι τους περιμένει.
Αγνοί άνθρωποι και από τις δύο πλευρές του καναλιού, με κέφι, χιούμορ και όνειρα...
Υπήρξε μια εποχή που ο Πόρος ήταν όμορφος. Χωρίς ιχθυοτροφεία, με δεκάδες καθημερινά δρομολόγια πλοίων, τα ξενοδοχεία γεμάτα, μια εποχή που ο ήλιος έδυε πίσω από την Κοιμωμένη, και όχι πίσω από τις ανεμογεννήτριες.
Με το Αβέρωφ καμάρι και στολίδι του, με τη Σχολή Ναυτοπαίδων που γέμιζε επισκέπτες και χρήμα το νησί.
Τώρα, βροχή και μπόρα που λέει και το τραγούδι. Ο Πόρος αργοπεθαίνει, παραδομένος, προδομένος, αλλά δυστυχώς σαν πρόβατο, χωρίς την παραμικρή αντίσταση...
Στους παλιούς αφιερώνω αυτά τα ξεχασμένα επίκαιρα.
Στους νέους ουρλιάζω: ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΊΤΕ! Μην πέφτετε στη μιζέρια τους. Δεν είσαστε σαν τα μούτρα τους. Δεν σας αξίζει τέτοιο μέλλον. ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑΠΙΣΤΕΨΕΤΕ ότι και αν σας τάξουν. Πετάξτε τους στη θάλασσα, και πάρτε το νησί των πατεράδων σας στα χέρια σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου