Εις το πυρ το εξώτερον! (Θεός)

Τώρα που οι φωτιές σχεδόν έσβησαν -δυστυχώς λόγω έλλειψης δέντρων- ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα κάτω, να σκεφτούμε και κυρίως να θυμηθούμε αυτό το μπάχαλο που ζήσαμε και ακόμα δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πως έγινε στ' αλήθεια και δεν ήταν απλώς ένα κακό όνειρο.

Από που να ξεκινήσουμε. Από τους εμπρηστές; Προσωπικά, είναι οι τελευταίοι που με ενδιαφέρουν. Ας το καταλάβουμε. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φυσιολογικοί. Δεν σημαίνει πως είσαι άνθρωπος επειδή έχεις δυο χέρια, δυο πόδια κλπ. Όταν έχεις το κουράγιο να κάψεις ένα δάσος, μπορείς να κάνεις τα πάντα: Να σκοτώσεις τη μάνα σου, να βιάσεις το παιδί σου, να προδώσεις την πατρίδα σου. Μη ξεχνάτε, όταν στη μία πλευρά των Θερμοπυλών πολεμούσαν οι 300, στην άλλη μέτραγε τις λίρες του ο Εφιάλτης!

Ο κρατικός μηχανισμός πυρόσβεσης. Ποιός μηχανισμός, ποιό κράτος; Υπήρξε άραγε κάποιος υπεύθυνος, να ενημερώνει, να αποφασίζει, να διατάζει και οι άλλοι να τρέχουν να εκτελέσουν τις εντολές του; Είχαν κάνει ποτέ στο παρελθόν ανάλογες ασκήσεις, είχαν καταστρώσει σχέδια, στρατηγικές για παρόμοιες καταστάσεις; Υπήρχε ιεραρχία δράσης, υπεύθυνοι, εκτελεστικά όργανα; Θα το πω πιό απλά: Ήξερε κανένας τι στο διάολο είναι οι πυρκαγιές και πως σβήνουν;

Είναι δυνατόν να ανάβει μια φωτιά της πλάκας, να τους ειδοποιείς αμέσως κι αυτοί να στέλνουν ένα αεροπλάνο -για αναγνώριση-μετά από 10 ώρες, όταν η φωτιά έχει καλύψει 10.000 στρέμματα δάσους και ουσιαστικά είναι πλέον ανεξέλεγκτη; Όταν μετά τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους, γιατί υπάρχει πυκνός καπνός, ή υψηλά θερμικά μέτωπα, να τα χέσω τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης!

Χωριά εγκλωβισμένα στις φλόγες. Οι κάτοικοι να εκλιπαρούν για λίγο νερό όχι από τα κανάλια του κρατικού μηχανισμού, αλλά από τα κανάλια της τηλεόρασης, που ουσιαστικά ρύθμιζαν τη διάσωση, ενημέρωναν και έδιναν οδηγίες στους πυροσβέστες! "Λυπηθείτε μας" ούρλιαζαν αλόφρονες στους δημοσιογράφους. "Σας ικετεύουμε, σώστε τουλάχιστον τα παιδιά μας!" Αν είναι δυνατόν! 'Ελληνες πολίτες να παρακαλούν για το αυτονόητο, για αυτό που τους υπόσχονται αυτοί που ψηφίζουν, για αυτό που φορολογούνται όλη τους τη ζωή: Την ασφάλεια, την προστασία, την αξιοπρέπεια στη ζωή και στο θάνατο! Αποτέλεσμα; Αντί να πεθάνουν όταν έλθει η ώρα τους ειρηνικά στο κρεβάτι του σπιτιού τους, κάποιος να πατάει κατά λάθος τα αποκαίδια τους στο καρβουνιασμένο δάσος και να φτύνει αηδιασμένος...

Και οι κυβερνώντες; Δεν ευθύνονται γι αυτούς τους θανάτους; Δεν στεναχωριούνται, δεν αισθάνονται ενοχές για τα καταστροφικά τους λάθη; Δε νιώθουν τουλάχιστον μαλάκες για την ολιγωρία τους; Σκασίλα τους! Θυμάστε τι έκαναν αυτές τις ώρες οι αθεόφοβοι; Αντί να καταστρώνουν σχέδια σωτηρίας έστω και την ύστατη στιγμή, αντί να είναι σκυμένοι στους επιτελικούς χάρτες, φτιάχνανε νομοσχέδια για τις αποζημιώσεις των πυρόπληκτων!!! Η λογική τους; Δωσ' τους παρά και θα σου φιλάνε και τα χέρια τα λιγούρια!

Δε ντρέπεστε ρε, να τους κοροϊδεύετε κι από πάνω; Πως κάνατε τους υπολογισμούς σας χωρίς να γνωρίζετε ακόμα το μέγεθος της καταστροφής, τον αριθμό των χωριών, των θυμάτων, των καμένων σπιτιών; Έχετε ιδέα για τι ποσά μιλάτε; Θα σας έλεγα τι θα τους δώσουν στο τέλος, αλλά δε θέλω να βρίσω... Και ποιοί θα τα πάρουν τα λεφτά; Τα όποια λεφτά; Μερικοί τυχεροί, μερικοί δικοί τους και κάποιοι απατεώνες. Οι υπόλοιποι; Πάπαλα!
Για την αρχαία Ολυμπία τι να πω. Για το Ιερό της δάσος που τόσες χιλιάδες χρόνια παρέμεινε ανέπαφο. Όλοι οι κατακτητές που πέρασαν το σεβάστηκαν. Όλοι οι βάρβαροι, εκτός τους δικούς μας κάφρους που το εγκατέλειψαν αβοήθητο στις φλόγες. Ο υπουργός πολιτισμού (;) του έδωσε τη χαριστική βολή: Όλα πήγαν καλά. Είμαστε ικανοποιημένοι. Κάτι παλιά δέντρα κάηκαν μόνο! Τι να πει κανείς... Λυπάμαι που αυτή η καταστροφή έγινε στις μέρες μου. Που είχα την ατυχία να δω το τέλος του.

Ασύμμετρη απειλή: Η εύκολη λύση. Η απόλυτη δικαιολογία. Λες μια μαλακία και βγαίνεις από πάνω! Οι Τούρκοι κομάντος για να πληγεί ο τουρισμός μας. Το ΠΑΣΟΚ για να κερδίσει τις εκλογές. Η Αμερική για να μας κάνει ντα για τη συμφωνία με τον Πούτιν. Το ένα σενάριο μετά το άλλο, συντηρούν περίφημα την κρατική τρομολαγνία: Ποιά Πελοπόννησος και του κώλου τα εννιάμερα; Εδώ θα τιναχθεί στον αέρα η Αττική! Το κράτος μετράει ώρες! Η αντιτρομοκρατική τρέχει και δε φτάνει! Βρήκαν και έκρηκτικό μηχανισμό: Ένα άδειο μπουκάλι μπύρας και δίπλα του ένα σπασμένο μοτέρ από υαλοκαθαριστήρα αυτοκινήτου. Είμαστε χαμένοι!

Είδαμε και τους δήμαρχους να τρέχουν από χωριό σε χωριό, να σβήνουν φωτιές με κλάρες, να σέρνουν βυτία και μάνικες. Τους ακούσαμε να ουρλιάζουν στα ΜΜΕ για αεροπλάνα και ελικόπτερα. Τους λυπηθήκαμε βρώμικους, απελπισμένους, αποκαμωμένους να προσπαθούν να σώσουν ότι σώζεται απ' τα χωριά τους. Οι περισσότεροι όμως απ' αυτούς έχουν τις ευθύνες τους: Όταν έπρεπε, δεν εκπόνησαν σχέδια απεγκλωβισμού των χωριών. Δεν εκπαίδευσαν προσωπικό και δημότες για τέτοιου είδους ακραίες καταστάσεις. Δεν έφτιαξαν αντπυρικές ζώνες. Δεν προμηθεύτηκαν τα κατάλληλα μηχανήματα. Δεν τοποθέτησαν πυροσβεστικούς κρουνούς, δεν γέμισαν τα χωριά τους υδροφόρες. Δεν συντήρησαν ότι υπήρχε. Εμείς όμως θέλουμε δήμαρχους προνοητικούς, να προλαβαίνουν το κακό πριν γίνει και όχι Ράμπο να μπαίνουν στις φωτιές και να καψαλίζουν τα μουστάκια τους!
Κι εμείς τι κάνουμε; Είμαστε αμέτοχοι; Τι πρέπει να ψηφίσουμε; Να τους μαυρίσουμε όπως μας μαύρισαν τα δάση; Όχι βέβαια! Εμείς είμαστε το κράτος. Η δικιά μας γούνα κάηκε! Οι εκλογές που έρχονται είναι ευκαιρία να συμμαζέψουμε τα συντρίμια. Η μαγική λέξη: Αξιοκρατία! Ας ψηφίσουμε τους άξιους σε όποιο κόμμα κι αν ανήκουν. Ας δώσουμε μια ευκαιρία στους νέους. Ας στείλουμε τους άχρηστους στα (πολλά) σπίτια τους! Τέρμα τα ρουσφέτια, οι υποκλίσεις και τα γλυψήματα. Αδιαφορία και περιφρόνηση στα κοματόσκυλα. Όταν τους είχαμε πραγματική ανάγκη, όταν καιγόμαστε, αυτοί μας έγραψαν κανονικά. Ας τους γράψουμε κι εμείς επιτέλους μια φορά. Όπου να ναι, θα σκάσουν μύτη στα χωριά μας για να μας σφίξουν το χέρι. Γιατί θα αισθανθούν την δική τους ανάγκη να επικοινωνήσουν μαζί μας, όπως μας λένε πάντα πριν τις εκλογές. Ε ρε γλέντια!