11/2/11

Κοιμήσου ωραία Κοιμωμένη ( και η τύχη σου δουλεύει!)


Μερικά πράγματα είναι δύσκολο να εξηγηθούν, ειδικά όταν ανήκουν στην κατηγορία του αυτονόητου. Άντε να πείσεις για παράδειγμα ένα μουσκεμένο μέχρι το κόκαλο απ’ τη βροχή πως βρέχει, όταν επιμένει και ορκίζεται πως είναι ιδρωμένος από τον ήλιο!

Γι’ αυτό κι εγώ δυσκολεύομαι να κατανοήσω πως σ΄αυτό τον τόπο ουδείς ενδιαφέρεται ή αντιδρά, σε αποφάσεις που παίρνουν τρίτοι σε βάρος της ποιότητας της ζωής τους.

Ας ξεκινήσουμε από την Κοιμωμένη: Έχουμε, ή μάλλον είχαμε την εύνοια της τύχης, να διαθέτουμε στο σκηνικό τοπίο που μας περιβάλλει αυτό το θαύμα της φύσης και μάλιστα στο σημείο του ορίζοντα που δύει ο ήλιος πίσω από το κεφάλι της. Στη Σαντορίνη οι τουρίστες στριμώχνονται για να δουν απλά τον ήλιο να δύει στη θάλασσα, μια δύση διάσημη (και πολυδιαφημισμένη) στα πέρατα του κόσμου.
Ποιος θα τολμούσε να χτίσει κάτι εκεί, να αλλοιώσει έστω τη θέα; Απ΄άκρη σ΄άκρη θα ξεσηκωνόταν το νησί. Οργανώσεις, κάτοικοι και βουλευτστηνόντουσαν μπροστά στις μπουλντόζες.

Ενώ εδώ, ουδείς ενδιαφέρεται να μάθει, να ενημερωθεί για την φυσική καταστροφή που ήδη ξεκίνησε: Τα βουνά έχουν γεμίσει δρόμους που οδηγούν σε τεράστιες ισοπεδωμένες περιοχές μεγέθους γηπέδων ποδοσφαίρου, όπου θα στηθούν οι γιγάντιες ανεμογεννήτριες (ολικού ύψους πάνω από 80 μέτρα). Μόνο για τις βάσεις τους θα χρειαστούν 300 κ.μ. τσιμέντου, που το περισσότερο θα κατασκευαστεί εδώ!

Κι όμως όλα τα βουνά που σχηματίζουν το φυσικό μας τοπίο (Κοιμωμένη, Αδέρες, Τεπελένι) έχουν χαρακτηριστεί σαν τοπία Ιδιαιτέρου Κάλλους με ΦΕΚ. Αντί όμως να τα προστατέψουμε, να τα υπερασπιστούμε, γυρίζουμε το κεφάλι αδιάφορα στην καταστροφή τους, φοβόμαστε να ενημερωθούμε, αρνούμαστε ακόμα και να φανταστούμε πως θα είναι η περιοχή μετά από λίγους μήνες.
Τα πάντα εγκαταλειμμένα στο έλεος της προσωπικής μας αδιαφορίας και των ξένων συμφερόντων.
Πως λοιπόν να σωθεί το Ιδιαίτερο Κάλλος με προστάτες εμάς τους κυριολεκτικά ιδιαίτερους κάλους;

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

τα ζωα σχολιαζουν???????